Χρόνια πολλά σε όλους μας με Υγεία

Δέν θα μας εξοντώσουν ούτε θα μας αφανίσουν ......
ΓΙΑΤΙ…
Εμείς που μένουμε εδώ ,είμαστε οι ακρίτες του σήμερα.
Φυλάγουμε τα σύνορα της καρδιάς μας
που νανουρίστηκε με θρύλους και τραγούδια όταν ήτανε παιδί,
που ταξίδεψε με ήρωες υπαρκτούς,
που σκίρτησε με μια καντάδα μαντολίνου,
που προσέγγισε το θάνατο μένα μοιρολόι,
που αναντράνισε με ένα ανωγειανό πηδηχτό,
που αγκάλιασε τον κόσμο με μια μαντινάδα
που ονειρεύτηκε κοιτάζοντας την κορφή τουΨηλορείτη
που περηφανεύτηκε για τα ψηλά βουνά.
Εδώ, που το φεγγάρι μοιάζει να περπατά στους δρόμους το καλοκαίρι
και το χειμώνα η κατσιφάρα σε κάνει να νιώθειςξεχασμένος,
μα τα βουνά σε κάνουν να ντρέπεσαι να λιγοψυχήσεις..
Είμαστε όλοι εμείς, που η καρδιά μας έχει
φωνή, τραγούδι, κλάμα, μοιρολόι,
αρκεί ν ανοίξουμε το στόμα μας,
που ο νους μας δε κιοτεύει, δε βολεύεται,
δεν μπερδεύεται σε ψεύτικα διλήμματα
αρκεί ν ακολουθήσουμε τα βήματά μας.
Είμαστε όλοι εμείς που δεν αρνούμαστε, δεν υποτασσόμαστε
που θέλουμε να προχωρήσουμε
πιο επιφυλακτικοί από ποτέ
μα αλήθεια οι συμπληγάδες είναι πανάρχαιες όπως και οι παρακαταθήκες..
Είμαστε όλοι εμείς η άλλη Ελλάδα ,
η Ελλάδα με την πολυπλοκότητα τον διαφορών μας ,
με την πολυμορφία του πολιτισμού μας ,
σε μια μεγαλειώδη σύνθεση ενός ψηφιδωτού , πανάρχαιου , ακριβού , πολύχρωμου που πάλλεται και ζει ακόμα , πεισματικά,
κόντρα στους κάθε είδους κατακτητές ,ανθέλληνες, αφανιστές και ψευδογράφους του λαϊκού μας πολιτισμού .
Εμείς που μένουμε εδώ , όλοι εμείς , μένουμε σε όλες τις γωνιές της γης ,
όπου η ελπίδα σκάβει το λάκκο στην ισοπέδωση, στην αλλοτρίωση, στην απανθρωπιά.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ

Ρε πού πάτε μ’ αυτό το κούρεμα;

Σε μια ταράτσα βρίσκεται ένας τύπος ο οποίος ήταν αντιδήμαρχος και τα σκάτωσε. Έχασε όλες τις εξουσίες του και όλα του τα εφέ.
Εκεί λοιπόν που σκέφτεται να φουντάρει, ακούει κάτι βήματα πίσω του. Γυρνάει και βλέπει έναν τύπο με κόκκινη στολή και άσπρη γενειάδα.
- Ποιος είσαι; τον ρωτάει.
- Ο Αι Βασίλης του απαντάει. Εσύ ποιος είσαι, τον ρωτάει.
Του εξηγεί αυτός τι έχει συμβεί και ότι είναι έτοιμος να φουντάρει. Τον κοιτάει ο Αι Βασίλης και του λέει:
- Μη στεναχωριέσαι θα σε βοηθήσω εγώ.
- Μπορείς; ρωτάει ο άλλος.
- Φυσικά και μπορώ αφού είμαι ο άγιος Βασίλης... Αλλά και εσύ πρέπει να κάνεις κάτι για μένα...
- Τι πρέπει να κάνω;
- Να άλλαξαν οι καιροί, ακόμα και ο Αι Βασίλης έχει ανάγκες. Θέλω να μου κάνεις ένα τσιμ....κι του απαντάει.
Το σκέφτεται λίγο ο άλλος και λέει μέσα του... δε βαριέσαι, χαμένος για χαμένος, εκεί που είναι να φουντάρω ας του κάνω ένα τσιμ....κι μήπως αλλάξει η μοίρα μου..
- Δε μου λες,  ρωτάει τον Αι Βασίλη, αν σου κάνω τσιμ....κι θα ξαναγίνω αντιδήμαρχος και θα με προσκυνάνε όλοι;
- Ναι, του απαντάει ο Αι Βασίλης. Θα εκπληρωθούν όλες οι επιθυμίες σου.
- Εντάξει, λέει αυτός και αρχίζει.
Μόλις τελειώνει σηκώνεται και λέει στον Αι Βασίλη:
- Εντάξει τώρα είμαι πάλι αντιδήμαρχος;
- Τον κοιτάει αυτός και τον ρωτάει:
- Πόσο χρονών είσαι;
- 47 του απαντάει ο άλλος.
Του λέει λοιπόν ο Αι Βασίλης:
- 47 χρονών είσαι και ακόμα πιστεύεις στον Αι Βασίλη;!;:!

Πλησιάζουν οι γιορτές και με τα τόσα προβλήματα κοντεύουμε να τις ξεχάσουμε.
Τουλάχιστον ας πούμε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
 (και για τα υπόλοιπα ότι το καλύτερο για όλους)

Μια καλημέρα είν' αυτή, Πες τη κι ας πέσει χάμω

Μες στην βροχή προσπαθεί ένα παιδί
Να ανάψει λευκό μικρό κερί
Άνεμος φυσάει και κανείς δεν βοηθάει
Να φανεί μια φλόγα στο κερί

Περνάει ο καιρός
Όλοι θέλουν λίγο φως
Μα κανείς δεν είναι τολμηρός
Υπάρχει πόνος που δεν γιατρεύει ο χρόνος
την ψυχή σαν δεν ανοίξει ο ουρανός

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Το παιδί κρατάει
το κερί και σας ρωτάει
Ποιος θέλει που 'χει την καρδιά ψυχρή να ζεσταθεί

Μια αστραπή, που την γέννησε η βροχή
Με μια λάμψη ανάβει το λευκό κερί
Τότε όλοι ξεχνάνε τον φόβο και ζητάνε
Απ' το παιδί για να φωτίσει όλη την γη

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Τι μικρός είναι ο κόσμος τι μικρός
Είναι εύκολο να γίνει φωτεινός

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Για να λάμψει πια η φλόγα στο κερί

Όλοι μαζί , μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Όλοι μαζί , μια νέα ελπίδα .Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
μια παλάμη παιδική
να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή*

Μια καλημέρα είν' αυτή
Πες τη κι ας πέσει χάμω

* Σπύρος Λάμπρου

καλό ταξίδι φίλε

Ό Διγενής ψυχομαχεί κ' η γη τόνε τρομάσσει.
Βροντά κι' αστράφτει ο ουρανός και σειέτ' ο απάνω κόσμος,
κι' ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια,
κ' η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τόνε σκεπάση,
πως θα σκεπάση τον αϊτό τση γης τον αντρειωμένο.
Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπήλιο δεν τον εχώρει,
τα όρη εδιασκέλιζε, βουνού κορφαίς επήδα,
χαράκι' αμαδολόγανε και ριζιμιά ξεκούνειε.
'Σ το βίτσιμά πιανε πουλιά, 'ς το πέταμα γεράκια,
'ς το γλάκιο και 'ς το πήδημα τα λάφια και ταγρίμια.
Κ' επήγαν κ' επαλέψανε 'ς τα μαρμαρένια αλώνια,
κι' όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει,
κι' όθε χτυπάει ό Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.

Σας φτύνουμε δεν βρέχει.

Έχωσε ηδονικά το δάκτυλο στο δεξί ρουθούνι. Το αριστερό το είχε καθαρίσει πριν από πέντε λεπτά. Ήταν πρωί ακόμα και έβγαζε κάτι βράχια νααα!
Το ξύσιμο ήταν το χόμπυ του. Γενικά. Έξυνε το κεφάλι του, το αυτί του, τη μύτη και ενίοτε τους όρχεις του, με σαφή προτίμηση στον αριστερό. Ήταν οικογενειακή παράδοση, πασοκ.
Μάλιστα κάποιοι συνρουφιάνοι του, εκτιμώντας πιθανόν το ταλέντο του, κάποτε του χάρισαν ένα χρήσιμο αξεσουάρ.Ενα βαμβάκι και αντισηπτικό. Αν τυχόν μάτωνε από το ξύσιμο, να μη πάθει καμία μόλυνση ο άνθρωπος. Τον νοιάζονταν.
Κόλλησε τον βράχο που ψάρεψε από τα άδυτα της μύτης του, στην έσω και κάτω επιφάνεια του γραφείου, αν τον ψάχνετε, στη συλλογή με τα υπόλοιπα κακάδια, ενώ συνέχιζε να κοιτάει αποχαυνωμένος την οθόνη του υπολογιστή.
Η αποχαύνωση δεν ήταν ωστόσο αποτέλεσμα παρατεταμένης χρήσης του Η/Υ. Δεν είχε ούτε μιάμιση ώρα δουλειάς. Η αποχαύνωση δεν ήταν επίκτητη, ήταν εγγενής.
Στο γενετικό του κώδικα, εκεί δίπλα στην πληροφορία "είμαι γνήσιος απόγονος του Ανδρέα Παπανδρέου" [ φήμες λένε και του  Τσέ τσέ Γκεβάρα] την οποία ο ίδιος με συνοπτικές διαδικασίες είχε καταφέρει να αποκωδικοποιήσει, με το δικό του πειραγμένο σύστημα επεξεργασίας δεδομένων, υπήρχε άλλη μια καταγεγραμμένη πληροφορία.
Είχε μια έμφυτη προδιάθεση στη βλακεία.Όλα τα άλλα ήταν κακοήθειες. Ως γνήσιος απόγονος του Ανδρέα  έπαιζε το γνώθι σε αυτόν στα δάχτυλα.
Κάποιο μεσημέρι εκλήθη αιφνιδίως στο γραφείο του δήμαρχου. Του ανακοινώθηκε χωρίς περιστροφές η απόλυσή του.
 Βγήκε έξω. Κράτησε το στόμα του κλειστό.
 Μόνο τη σχισμή εκείνη του εγκεφάλου από όπου τρυπώνει και φωλιάζει το μίσος άφησε ανοιχτή. Κάποιος από τα λαμόγια στο τοπικό έβαλε ρουφιανιές στο δήμαρχο. Θα τον βρει ποιος είναι και θα του γ@μήσει ό,τι έχει και δεν έχει.

Μόνο τις εκκρεμότητες άφησε ανοιχτές.
Και ήταν πολλές. Θα τον βρει τον φούστη και θα τον σκίσει. .
Μόνο το συρτάρι του γραφείου άφησε ανοιχτό όταν πια είχε μαζέψει και το τελευταίο πραγματάκι του.
Κράτησε το στόμα του κλειστό. Μόνο την πόρτα άφησε ανοιχτή φεύγοντας. Και το στόμα των συνρουφιάνων του. Κι αυτό το άφησε ανοιχτό.
Έτσι όπως έφυγε χωρίς ένα γεια.

Οπως είχε έρθει .

Και όμως υπάρχει ΘΕΟΣ

Και βέβαια υπάρχει και προ ημερών έβαλε την Εμμανουέλα με τη Μαργέτη και κάλεσε τρεις από τους μεγάλους ηγέτες του Καλάμου βάση δημοσκοπήσεων για να τους ανακοινώσει ότι σε ένα μήνα θα καταστρέψει το χωριό αν δέν φτιάξουν τον Αι Τιμόθεο.

Έτσι λοιπόν κάλεσε τον  τον Βασιλάκο και τον Πέππα και τον Κιούση για να τους ανακοινώσει την απόφασή του και να τους δώσει το δικαίωμα να ενημερώσουν τον λαό.

Ο Βασιλάκος μετά την ενημέρωση επιστρέφει στο Αλώνι του πασσά και λέει στον λαό του... Έχω να σας ανακοινώσω δυο πράγματα, το πρώτο είναι ότι υπάρχει Θεός και όλα αυτά περί Γενικού Πολεοδομικού Σχεδιασμού ήταν χαμένες θεωρίες και το δεύτερο είναι ότι ο Θεός θα μας καταστρέψει σε ένα μήνα αν δέν δώσουμε το χωράφι στον Κύριλλο .

Πηγαίνει λοιπόν και ο Πέππας στόν Αλέκο και βγαίνει στη μπάρα  όπου μιλά με τους θαμώνες και τους λέει... Έχω να σας πω ένα ευχάριστο και ένα δυσάρεστο.

Το ευχάριστο είναι ότι υπάρχει Θεός και όλα αυτά περί βιολογικού είναι χαμένες θεωρίες και το δυσάρεστο είναι ότι θα μας καταστρέψει σε ένα μήνα άν δέν δώσουμε το χωράφι στόν Κύριλλο.

Έρχεται λοιπόν και ο Κιούσης  και μέσα από μια διακλαφτική συνέντευξη όπου μεταξύ των άλλων εξαίρει τον Οικονομάκο για το δύσκολο έργο το οποίο έχει κληθεί να φέρει εις πέρας ενώ παράλληλα σημειώνει προς τους Καλαμιώτες ότι το ταμείο και η Τασία θα κατέβει κάτω και η ζωή τους σύντομα θα γίνει καλύτερη τους ανακοινώνει και την ετυμηγορία του Θεού στο σημείο που κλείνει την συνέντευξη με τα συγκεκριμένα λόγια....

Έχω να σας ανακοινώσω δυο μηνύματα το πρώτο είναι ότι Θεός υπάρχει ενώ το δεύτερο είναι ότι σε ένα μήνα θα κάνει πάλι τον Βλάχο αντιδήμαρχο ΑΝ ΔΕΝ παραχωρίσουμε τη γη στόν Κύριλλο γιά ολοκληρώσει το μαγαζί του Αι Τιμόθεου.....

Ηθικό δίδαγμα:

Δεν χωράει αμφιβολία, Ο Θεός έκανε όλα τα καλά και ο Διάβολος όλα τα κακά.

Ο Θεός έκανε τις ευκολίες ο Διάβολος τις δυσκολίες.

Ο Θεός θέσπισε το γάμο, ο Διάβολος το διαζύγιo.

Ο Θεός είπε "Τσάκωνας" ο Διάβολος "Λίτσας".

Ο Θεός έκανε τον Παράδεισο ο Διάβολος έκανε την Κόλαση.

Ο Θεός δημιούργησε την Εκκλησία ο Διάβολος έβαλε μέσα τους παπάδες.

Πλαστικά λίπος και ευρώ.

Ερχόμενοι από την  Αθήνα βράδυ ο Δήμαρχος , ο Ηλιάσκος & ο Βλάχος  μένουν από βενζίνη αφού οι βενζινάδες έκοψαν την πίστωση στα δημοτικά αυτοκίνητα αφού ο Σπύρος τους άφησε και αυτούς απλήρωτους!!!
Αρχισαν να περπατάνε βλέπουν στην αχαρνών στην οποία υπάρχει μόνο 
ένα "σπίτι" ανοιχτό.
 Πάει πρώτα ο Δήμαρχος και βγαίνει η τσατσά.
- Γειά σας είμαι ο Δήμαρχος  του Ωρωπού και θέλω να κάνω ένα 
τηλεφώνημα στο Δήμο. 
- Μα ασφαλώς κε Δήμαρχε δεν χρειάζεται να συστηθείτε είστε 
πολύ γνωστός εδώ το τηλεφώνημα στοιχίζει 1000 ευρώ.
- Μα καλά 1000 ευρώ για ένα τηλέφωνο...!!!!! 
- Ενα σπίτι ένα το τηλέφωνο εάν δεν θέλετε....
Τι να κάνει αναγκάζεται να δώσει τα χρήματα για να κάνει το 
τηλεφώνημά του. Πάει μετά ο Ηλιάσκος. 
- Γειά σας είμαι ο Ηλιάσκος ο μέλλον Δήμαρχος και θέλω να κάνω ένα 
τηλεφώνημα στο γραφείο μου. 
- Μα ασφαλώς κε Μέλλον δεν χρειάζεται να συστηθείτε είστε 
πολύ γνωστός εδώ το τηλεφώνημα στοιχίζει 500 ευρώ. 
Το ακούει ο Δήμαρχος και λέει με παράπονο. 
- Μα καλά εμένα μου είπατε 1000 ευρώ,
- Εντάξει, εσύ Δήμαρχος τι να κάνουμε αυτός θέλει να..... Τέλος πάντων κάνει και το τηλεφώνημα ο Ηλιάσκος. 
Πάει τελευταίος και ο Βλάχος. 
- Γεια σας είμαι ο Αντιδήμαρχος από του Καλάμου και θέλω να κάνω 
ένα τηλεφώνημα στο Τοπικό του Καλάμου. 
- Μα κε Βλάχο δεν χρειάζεται να συστηθείτε δεν 
φανταζόμασταν ποτέ ότι θα καταφέρουμε να σας γνωρίσουμε με τόσα πού έχετε κάνει.....
Βεβαίως και να κάνετε το τηλεφώνημα που θέλετε μόνο που θα 
στοιχίσει 1 ευρώ. Το ακούει ο Δήμαρχος με τον Ηλιάσκο και τρελλαίνονται. 
- Μα καλά ...... εμείς για να τηλεφωνήσουμε έπρεπε να πληρώσουμε 
1000 & 500 ευρώ ο Βλάχος γιατί θα πληρώσει μόνο 1 
ευρώ; Κοιτάξτε να δείτε.
 ΑΠΟ "ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΙΚΗ ΧΡΕΩΣΗ κύριοι!!!!!!

Αλλού τ' όνειρο κι αλλού το θάμα.

Την περασμένη νύχτα είδα έναν εφιάλτη. Έναν τρομακτικό εφιάλτη.
Σηκώθηκα λέει απ'το κρεβάτι κοιτάχτηκα στον καθρέφτη κι αντελήφθην ότι είχα γίνει μαύρος.
Για να είμαι πιο ακριβής, όχι μαύρος, αράπης που είναι πολύ χειρότερο. Έβαλα το χέρι στην τσέπη αναζητώντας το διαβατήριό μου για  να διαπιστώσω αν και η φωτογραφία με δείχνει μαύρο
 και ανακαλύπτω ότι εκτός από μαύρος είμαι και Εβραίος.  Δεν είναι δυνατό, μονολόγησα, και κάθησα
 απαρηγόρητος σε μια καρέκλα.

Θεέ μου, είναι μια καρέκλα με ροδάκια, μια καρέκλα αναπηρική που σημαίνει ότι εκτός από μαύρος και Εβραίος, είμαι και ανάπηρος. Τι κακοτυχία που με βρήκε! "Δεν είναι δυνατό", μονολόγησα, "εγώ
να είμαι μαύρος, Εβραίος και ανάπηρος". "Κι όμως" ακούω να φωνάζει κάποιος πίσω μου με μια
 θηλυπρεπή ανδρική φωνή. Είναι λέει το αγόρι μου. Χριστέ μου, είμαι κι
 ομοφυλόφιλος;;;;;;;;
Τέλος πάντων, μικρό το κακό εφ' όσον κάνουμε σίγουρο σεξ, ξέρετε τα "Εσύ χρυσό μου έχεις τη σύριγγα;" τον ακούω να μου λέει. Ω Θεέ μου εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος κι ομοφυλόφιλος είμαι και ναρκομανής!
 Κοιτάζω μπροστά μου κάτι ιατρικές εξετάσεις. Είμαι λέει ορο-θετικός.
Αν είναι δυνατό!
 Ω Θεέ μου εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, και ναρκομανής είμαι κι ορο-θετικός!  Απελπισμένος αρχίζω να ουρλιάζω να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά.
Όχι!!!!!!!! Είμαι φαλακρός! Δεν έχω τρίχα στο κεφάλι μου. Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο αδελφός μου: "βρε αρχιρεμάλι, από τότε που τα κι η μαμά σκοτώθηκε στην εθνική δεν
 κάνεις τίποτα άλλο απ'το να παίρνεις ναρκωτικά και κάθεσαι και βαράς μύγες απ'το πρωί ως το βράδυ. Αντε βρες μια δουλειά γιατί από μένα δεν έχει φράγκο".
 Ω Θεέ μου. Είμαι κι άνεργος. Εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος,  ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, οροθετικός, φαλακρός κι ορφανός είμαι κι άνεργος!
 Πάω να του εξηγήσω πως είναι δύσκολο να βρει δουλειά ένας μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, οροθετικός, φαλακρός, ορφανός και άνεργος αλλά δεν τα καταφέρνω γιατί εκτός απ'όλα αυτά είμαι και μουγκός.
Απελπισμένος και κλαίγοντας με λυγμούς κλείνω το τηλέφωνο με το ένα  Και μοναδικό χέρι που διαθέτω. Πλησιάζω στο παραθυράκι του τροχόσπιτου μου και βλέπω μια αλάνα γεμάτη τσαντίρια. Νοιώθω μια γροθιά στο βηματοδότη μου: μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος,
 ναρκομανής, οροθετικός,  φαλακρός,ορφανός, άνεργος, κουλός, καρδιοπαθής
 μέχρι και γύφτος.
 Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο τροχόσπιτο το αγόρι μου. "Αγάπη μου,σου έχω μια ευχάριστη είδηση, έγινες αντιδήμαρχος!".

Όχι ρεεεε φούστη όχι και αντιδήμαρχος !

Η ανάρτηση δεν αφορά κανέναν στόν Κάλαμο-Σίτυ

Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω εγώ το πόνο.

Πάει κάποιος σ` έναν ωτορινολαρυγγολόγο, και του λέει:
- "Γιατρέ, ο δημαρχός μου, έχει μεγάλο πρόβλημα με την ακοή του."

- "Δηλαδή;"

- "Δεν ακούει όταν του μιλάω."

- "Θα πάτε στο δημαρχείο  και θα του μιλήσετε από διάφορα σημεία του , για να δούμε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημά του."


Πάει λοιπόν στο δημαρχείο, ανοίγει την πόρτα και βλέπει ότι ο δήμαρχος, είναι στο τεχνικό τμήμα. Του λέει λοιπόν:
- "Δημαρχέ μου, δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Καμία απάντηση από τον δημαρχό του. Πάει λίγο πιο κοντά:
- "Δημαρχέ μου, δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Σιωπή. Ωχ, σκέφτεται ο τύπος, έχει μεγαλώσει το πρόβλημα!
Πάει πιο κοντά:
- "Δήμαρχε δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Καμία απάντηση. Πάει λέει, κουφάθηκε τελείως! Πάει αγανακτισμένος, ακριβώς πίσω από το σβέρκο του και του λέει:

- "Γιάννη μου, δέν χρωστάω τίποτα στο δήμο να οι αποδείξεις*;"

"Χρωστάς το είπε ο βλάχος."

*Τα στοιχεία ειναι από το oroposavrio.blogspot.com

Και τότε γυρνάει ο δήμαρχος και του λέει:

φίλοι που διαφωνούν, ακονίζουν ο ένας το μυαλό του άλλου

Κάποτε στο δάσος ζούσαν τρία μικρά γουρουνάκια, ο κωστούλης, ο δημητρούλης και ο γιωτούλης.


Άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα Φθινοπωρινά φύλλα στη γκρουσουσουμούνεζα  και οι τρείς μικροί μας φίλοι του  αποφάσισαν πως θα έπρεπε να χτίσουν από ένα καλό σπιτάκι  για το χωριό τους, γιατί ο χειμώνας που έρχονταν θα ήταν κρύος.
Στο δάσος είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν και κάποιες φήμες πολύ ανησυχητικές για τα γουρουνάκια μας. Ένας κακός λύκος με μουστάκι είχε μετακομίσει από ένα κοντινό γραφείο στο δικό τους δάσος και το χειρότερο από όλα ήταν ότι ο κακός λύκος τρελαινόταν για γουρουνίσιο μπριζολάκι στα κάρβουνα!
Έτσι και τα τρία άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα κτίσουν τα σπιτάκια τους μόνα τους μιας και ο επίσημος αρχιτέκτονας του δάσους, ο σεβαστός κύριος δημαρχούλης, είχε πάει για διακοπές στον κάμπο του ωρωπού  και αποφάσισε να μη ξαναγυρίσει.
Ο κωστούλης, γνωστός τεμπελάκος και κυνηγός , αποφάσισε να φτιάξει το σπιτάκι του χωρίς κόπο με άχυρα. Μάζεψε λίγα άχυρα και σε μερικές ώρες έτοιμο το σπιτάκι.
Ο δημητρούλης , λίγο πιο συνετός από τον κωστούλη καθότι ποιό μερακλής και λάτρης της μαγειρικής , αποφάσισε να φτιάξει το δικό του σπιτάκι με ξύλο. Μια και δύο, σε μερικές μέρες έκοψε τα ξύλα και το σπιτάκι ήταν έτοιμο.
Ο γιωτούλης  που είχε και μπαμπά μάστορα και ήξερε την τέχνη, το παίδεψε από δω το παίδεψε από κει και αποφάσισε να φτιάξει το δικό του σπιτάκι με πέτρες και τούβλα και λάσπη. Πέρασε  εβδομάδες και ο γιωτούλης ακόμα πάλευε με το σπιτάκι και αφού το έφτιαξε έψαξε να βρει όλες τις ατέλειες και να τις διορθώσει όσο πιο καλά και γερά μπορούσε.
Τα παιχνίδια και οι τρέλες συνεχίστηκαν μέχρι που μια μέρα ο κακός λύκος εμφανίζεται και τα τρία φιλαράκια μας έτρεξαν να κρυφτούν στα σπιτάκια τους για να γλιτώσουν από τα δόντια του που ήτανε και πολύ κοφτερά πανάθεμά τα!
Ο λύκος βλέπει το αχυρένιο σπιτάκι του κωστούλη και αρχίζει να το σπρώχνει με δύναμη. Το σπιτάκι κατέρρευσε με τη μια και ο κωστούλης πανικόβλητος τρέχει στο σπίτι του δημητρούλη για καταφύγιο. Ο λύκος τον κυνηγάει μέχρι εκεί και σπρώχνει δυνατά το ξύλινο σπιτάκι. Μια και δυο, πάει η αρχιτεκτονική του δημητρούλη. Το σπιτάκι με τα δύο γουρουνά-κια κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Οι δύο μας φίλοι, από ροζ έγιναν άσπροι από το φόβο τους και τρέχουν  στο σπίτι του γιωτούλη για σιγουριά. Ο λύκος τα ακολουθεί. Σπρώχνει, σπρώχνει! Τίποτα! Το σπίτι όρθιο και δυνατό.
Αρπάζει ένα κορμοκολονέρο από δίπλα και αρχίζει να χτυπάει το σπίτι με μανία. Αλλά μάταια. Είδε και απόειδε ο λύκος με το μουστάκι μας ο έρμος ( και πολύ πεινασμένος παρακαλώ) και αναγκάστηκε να φύγει, αφήνοντας   τα τρία γουρουνάκια…που έζησαν  καλά και έμαθαν τελικά πως η καλή κατασκευή στον λύκο και στον συνδιασμό φαίνεται!
Ηθικά διδάγματα;
Χτίστε ένα δυνατό χωριό, μια στερεή πορεία για τον τόπο σας.
Φροντίζετε ασταμάτητα να εντοπίζετε τις ατέλειες σας με ειλικρίνεια και να προσπαθείτε να τις βελτιώσετε όσο το δυνατό καλύτερα.
Κακούς λύκους πάντα είχαμε στον κάλαμο, αλλά μπορούμε να τους νικήσουμε.
Οχυρώστε το χωριό σας με τα πιο στέρεα και ανθεκτικά υλικά την επικοινωνία το κοινό όραμα και τα όνειρα ,αυτά που σας έδωσαν  την διοικητική θέση σε αυτό το χωριό.
ΤΩΡΑ

Για όλα φταίνε οι γιαγιάδες

Μια φορά κι έναν καιρό, το λιοντάρι αρρώστησε βαριά.
Φοβήθηκε πως θα πεθάνει κι έδωσε διαταγή να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα του μεγάλου δάσους μπροστά του, για να του πουν τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Όλα τα ζώα είπαν τη γνώμη τους, ώσπου ήρθε και η σειρά του λύκου.
- Βασιλιά μου, είπε με σεβασμό, δε γνωρίζω κανένα γιατρικό για την αρρώστια σου, μα ούτε και όσα ζώα είναι συγκεντρωμένα εδώ, γνωρίζουν. Το μόνο ζώο που ξέρει από φάρμακα είναι η αλεπού! Μα αυτή σε περιφρόνησε και δεν ήλθε στο κάλεσμά σου. Άκουσα μάλιστα να λένε ότι χάρηκε για την αρρώστια σου και ότι δεν τη νοιάζει κι αν πεθάνεις.

Ο λύκος τα είπε επίτηδες αυτά τα λόγια, γιατί δε χώνευε την αλεπού και ήταν σίγουρος ότι το λιοντάρι θα την τιμωρούσε!
- Ώστε έτσι! φώναξε θυμωμένο το λιοντάρι. Να τη βρείτε αμέσως και να τη φέρετε μπροστά μου. Θα της κόψω τη γλώσσα!
Ο λύκος έτριψε τα χέρια του από τη χαρά του. Είχε έλθει η στιγμή να κάνει κακό στην αλεπού. Ένα πουλάκι, όμως, πέταξε γρήγορα και βρήκε την αλεπού.
- Αυτό κι αυτό συμβαίνει! της είπε. Ο λύκος σε συκοφάντησε και το λιοντάρι θα σου κόψει τη γλώσσα για να σε τιμωρήσει.
- Σ' ευχαριστώ, καλό μου πουλάκι, του είπε η αλεπού. Μη φοβάσαι, θα καταφέρω να γλυτώσω.
Μάζεψε τότε αγριόχορτα και μια και δυο τράβηξε με θάρρος για τη σπηλιά του λιονταριού. Το λιοντάρι, όταν την είδε άφρισε από το κακό του.
- Σου έφερα αυτά τα βότανα, είπε η πονηρή αλεπού στο άρρωστο λιοντάρι, για να γίνεις καλά.
- Έλα εδώ! της φώναξε. Που ήσουν; ∆εν έμαθες ότι κάλεσα όλα τα ζώα να παρουσιαστείτε μπροστά µου;
- Ναι, βασιλιά µου, απάντησε με θάρρος η αλεπού. Το έμαθα πως είσαι άρρωστος βαριά, γι' αυτό κι εγώ, πριν έλθω, πήγα και μάζεψα αυτά τα βότανα, που θα σε κάνουν καλά.
Ο θυμός του λιονταριού έπεσε αμέσως.
- Ώστε γι' αυτό άργησες να έλθεις; της είπε. Καλά έκανες... Θα... γίνω καλά όταν πάρω αυτά τα βότανα;
- Ναι, βασιλιά μου. Μόνο που χρειάζεται να τ' ανακατέψεις µε κάτι ακόμα, για να γίνει τέλειο το φάρμακο.
- Με τι; ρώτησε το λιοντάρι.
- Να τα βράσεις μαζί µε μια γλώσσα λύκου. Αυτή βέβαια... εσύ ξέρεις πού θα τη βρεις.
- Και βέβαια ξέρω! φώναξε το λιοντάρι. Θα κόψω τη γλώσσα αυτού του λύκου!

Το είπε και το έκανε αµέσως. Έτσι η πονηρή η αλεπού τιμώρησε το λύκο για τη συκοφαντία του.

Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και γεγονότα,είναι εντελώς φανταστική.
Καλημέρα Αίσωπε καληνύχτα Δήμαρχε

Αυτός Αυτή και Το Τζινί[ός]

O Βλάχος  σε συνάντηση του με τον Ηλιάσκο  κατά την διάρκεια  δείπνου που του παρέθεσε βρήκε ευκαιρία και τον ρωτά:
- Πώς τα καταφέρνεις και η διακυβέρνηση σου είναι τόσο αποδοτική και επιτυχημένη στα Παλάτια. Δε μας λες και μας ποιο είναι το μυστικό γιατί τα σκατώσαμε στόν Κάλαμο;
- Να σου πω, το μυστικό είναι να είσαι περιστοιχισμένος από έξυπνους ανθρώπους.
Ο Βλάχος δείχνει προβληματισμένος και τον ρωτά.
- Μα, πώς όμως θα ξέρω ότι οι άνθρωποι μου είναι πραγματικά έξυπνοι;
- Εύκολο. Θα τους κάνεις δύσκολες ερωτήσεις κρίσεως και θα αξιολογείς τις απαντήσεις τους.
Σηκώνει ο Ηλιάσκος το τηλέφωνο του και καλεί τον πρόεδρο Ζαφείρη να παρουσιαστεί αμέσως.
- Δε μου λες Στέφανε, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;
- Εύκολο, θα ήμουν εγώ, απαντά ο Ζαφείρης.Γυρνάει ο Ηλιάσκος στον Βλάχο και του λέει:
- Βλέπεις; Είναι έξυπνος.

Ο Βλάχος επιστρέφει στον Κάλαμο και καλεί στο γραφείο του την Μίχα.
- Δε μου λες ρε Ελένη, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;Η Ελένη κομπιάζει και απαντά:
- Αντιδήμαρχε, να το ερευνήσουμε λίγο το θέμα και επανέρχομαι.
Βγαίνει έξω η Ελένη, πάει βρίσκει τους  τον Νικολάου την Μίχα, τους ρωτά μα όλοι τους ήταν ανίκανοι να απαντήσουν. Στον διάδρομο συναντά βιαστικό τον Τσινό και τον σταματά.
- Δε μου λες ρε Τσινέ, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;
- Εύκολο, θα ήμουν εγώ, του απαντά εκείνος.
Τρέχει η Ελένη στο γραφείο του Βλάχου, ανοίγει την πόρτα και του λέει:
- Αντιδήμαρχε μου, σχετικά με εκείνο το πρόβλημα που μου θέσατε, βρήκα την απάντηση. Η απάντηση είναι ο Τσινός.
Τότε σηκώνεται έξαλλος ο Βλάχος, τρέχει προς το μέρος της Ελένης και με βροντερή φωνή της λέει:
- Όχι βρε κουτή, η σωστή απάντηση είναι ο Ζαφείρης!

Μάθε Παιδί Μου Γράμματα !!!!!!!!!!!!

Τι σας θυμίζει τώρα! Οι απόψεις μερικών συνχωριανών μας δείχνουν με δραματικό τρόπο την επικαιρότητα της ταινίας του Θόδωρου Μαραγκού, «Μάθε παιδί μου γράμματα» την οποία ο σκηνοθέτης γύρισε το 1981. Έχουν περάσει τριάντα ολόκληρα χρόνια,ο πολιτισμός, η παιδεία, η δημοκρατία μας –υποτίθεται- πως έχει κάνει βήματα και πως η θεοκρατική κοινωνία, οι κατάρες και ο αντικομουνισμός «έχει μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας», όπως έλεγε και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού. Φαίνεται όμως πως ο χρόνος μας κάνει παιχνιδάκια. Ο Μαραγκός μας μεταφέρει σε ένα χωριό, στην ορεινή Αρκαδία, λίγο καιρό μετά τη μεταπολίτευση, που τα χριστιανοαντικομουνιστικά αντανακλαστικά ήταν ακόμη εν εγρηγόρσει, και το τρίπτυχο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια», ιδίως στην  επαρχία,  μεσουρανούσε. Τι μου θυμίζει τώρα! Αυτής της αντίληψης είναι ο Περικλής, γυμνασιάρχης στο Γυμνάσιο του αρκαδικού χωριού. Εκεί ζει με την υπομονετική και καλόβολη σύζυγό του Ελπίδα και το μικρό του γιο Σωκράτη, από τον οποίο απαιτεί απόλυτη υπακοή σε μια προσπάθεια να τον κάνει σωστό άνθρωπο, όπως εκείνος το θεωρεί. Ο μεγάλος του γιος, ο Δημοσθένης «ο σγουρομάλλης του» όπως τον αποκαλεί, το καμάρι του, σπουδάζει στο εξωτερικό. Βέβαια όταν ο Σωκράτης επιστρέφει, το σγουρό μαλλί του έχει αντικατασταθεί από μία μεγαλοπρεπή φαλάκρα και οι ιδέες του, δε συνάδουν με εκείνες του πατέρα του, καθότι ο πρωτότοκός του φαίνεται πως… κομουνίζει! Στο μεταξύ το χωριό αναστατώνεται από τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου - ; - προς τιμή κάποιων χωρικών που εκτελέστηκαν από τους ναζί. Όμως από το μνημείο παραλείπεται το όνομα του Χρήστου Καναβού, ενός κομουνιστή αντιστασιακού. Τη μέρα των αποκαλυπτηρίων ο γιός του Καναβού και κυρίως η εγγονή του Χρυσάνθη, ξεσπούν. Το αποτέλεσμα είναι ο Περικλής να απομείνει εντελώς μόνος καθώς τόσο η γυναίκα του όσο και παιδιά του έρχονται σε σύγκρουση μαζί του. Ο μικρός Σωκράτης επαναστατεί, η αστυνομία τον αναζητά, η μητριά του, ο αδελφός, οι συμμαθητές του και κυρίως η Χρυσάνθη, με την οποία είναι ερωτευμένος, ψάχνουν να τον βρουν στο βουνό. Ο γυμνασιάρχης έχει μείνει με μοναδικούς φίλους το δήμαρχο, τον παπά και το χωροφύλακα. Τι μου θυμίζει τώρα! Ο Θόδωρος Μαραγκός σκηνοθέτησε μια αστεία, αλλά και πικρή, πολύ πικρή πολιτική σάτιρα. Με απόλυτη επιτυχία σκιαγραφεί την ανθρωπογεωγραφία της ελληνικής επαρχίας στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Και δεν κωλώνει πουθενά καθώς σμπαραλιάζει αλύπητα όλα τα ιερά και όσια της εποχής. Το εύλογο ερώτημά σας προφανώς είναι: «και από πού κι ως που είναι επίκαιρη η ταινία;». Απαντώ ευθέως: εκτός από τη αναβίωση αυτών των φαντασμάτων, κάτι το οποίο εντάσσεται σε ένα γενικότερο κλίμα αναθεώρησης της Ιστορίας, ο Μαραγκός μιλάει και για το εκπαιδευτικό σύστημα. Κι αν εσείς νομίζετε πως έχει αλλάξει τα 30 αυτά χρόνια, μπορεί να βρείτε κάποιες διαφοροποιήσεις αλλά επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτε. Για κοιτάξτε λιγάκι. Φροντιστήρια, εξετάσεις, φοιτητές στο εξωτερικό. Αλλά και η ανεργία, η αβεβαιότητα των νέων για το αύριο με γνώσεις και πτυχία που τα τοποθετούν σε περίοπτη θέση του τοίχου, κορνιζαρισμένα. Τί μου θυμίζει τώρα! Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Η έλλειψη ελευθερία λόγου, που αν νομίζετε πως σήμερα την έχετε, είστε γελασμένοι. Εντάξει έχεις τα blogs, μπορεί να μη σε μπαγλαρώνουν επειδή κριτικάρεις τoυς κυβερνήτες. Επανέρχομαι στην ταινία για να υποστηρίξω, χωρίς καμία επιφύλαξη, πως είναι μια κωμωδία που σπάει κόκαλα, που γελάς αυθόρμητα χωρίς το γέλιο να εκβιάζεται, που κάποιες στιγμές δακρύζεις, προβληματίζεσαι  για το μέλλον ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ .

Κάλαμος

Ο Κάλαμος είναι κωμόπολη της βορειοανατολικής Αττικής, νότια του Ωρωπού και βόρεια του Καπανδριτίου. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 1.967 κάτοικοι. Το επίνειό του είναι οι Άγιοι Απόστολοι, παραθεριστική περιοχή, με θερινό πληθυσμό περί τους 50.000 κατοίκους.
 Ο Κάλαμος μετά την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους μετονομάστηκε προσωρινά σε Περαία και αποτέλεσε έδρα του νεοσύστατου δήμου Περαίας. Μετά το 1840 έδρα του δήμου έγινε ο Ωρωπός ενώ μετά το 1871 η Σκάλα Ωρωπού (ο δήμος μετονομάστηκε σε δήμο Ωρωπίων). Το 1912 σχηματίστηκε η κοινότητα Καλάμου με έδρα τον Κάλαμο η οποία συμπεριέλαβε και τον παραλιακό οικισμό των Αγίων Αποστόλων. Η κοινότητα αναγνωρίστηκε σε δήμο το 2007. Από την 1η Ιανουαρίου 2011 ο Κάλαμος έχει ενταχθεί στον νέο δήμο Ωρωπού.