Χρόνια πολλά σε όλους μας με Υγεία

Δέν θα μας εξοντώσουν ούτε θα μας αφανίσουν ......
ΓΙΑΤΙ…
Εμείς που μένουμε εδώ ,είμαστε οι ακρίτες του σήμερα.
Φυλάγουμε τα σύνορα της καρδιάς μας
που νανουρίστηκε με θρύλους και τραγούδια όταν ήτανε παιδί,
που ταξίδεψε με ήρωες υπαρκτούς,
που σκίρτησε με μια καντάδα μαντολίνου,
που προσέγγισε το θάνατο μένα μοιρολόι,
που αναντράνισε με ένα ανωγειανό πηδηχτό,
που αγκάλιασε τον κόσμο με μια μαντινάδα
που ονειρεύτηκε κοιτάζοντας την κορφή τουΨηλορείτη
που περηφανεύτηκε για τα ψηλά βουνά.
Εδώ, που το φεγγάρι μοιάζει να περπατά στους δρόμους το καλοκαίρι
και το χειμώνα η κατσιφάρα σε κάνει να νιώθειςξεχασμένος,
μα τα βουνά σε κάνουν να ντρέπεσαι να λιγοψυχήσεις..
Είμαστε όλοι εμείς, που η καρδιά μας έχει
φωνή, τραγούδι, κλάμα, μοιρολόι,
αρκεί ν ανοίξουμε το στόμα μας,
που ο νους μας δε κιοτεύει, δε βολεύεται,
δεν μπερδεύεται σε ψεύτικα διλήμματα
αρκεί ν ακολουθήσουμε τα βήματά μας.
Είμαστε όλοι εμείς που δεν αρνούμαστε, δεν υποτασσόμαστε
που θέλουμε να προχωρήσουμε
πιο επιφυλακτικοί από ποτέ
μα αλήθεια οι συμπληγάδες είναι πανάρχαιες όπως και οι παρακαταθήκες..
Είμαστε όλοι εμείς η άλλη Ελλάδα ,
η Ελλάδα με την πολυπλοκότητα τον διαφορών μας ,
με την πολυμορφία του πολιτισμού μας ,
σε μια μεγαλειώδη σύνθεση ενός ψηφιδωτού , πανάρχαιου , ακριβού , πολύχρωμου που πάλλεται και ζει ακόμα , πεισματικά,
κόντρα στους κάθε είδους κατακτητές ,ανθέλληνες, αφανιστές και ψευδογράφους του λαϊκού μας πολιτισμού .
Εμείς που μένουμε εδώ , όλοι εμείς , μένουμε σε όλες τις γωνιές της γης ,
όπου η ελπίδα σκάβει το λάκκο στην ισοπέδωση, στην αλλοτρίωση, στην απανθρωπιά.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ

Ρε πού πάτε μ’ αυτό το κούρεμα;

Σε μια ταράτσα βρίσκεται ένας τύπος ο οποίος ήταν αντιδήμαρχος και τα σκάτωσε. Έχασε όλες τις εξουσίες του και όλα του τα εφέ.
Εκεί λοιπόν που σκέφτεται να φουντάρει, ακούει κάτι βήματα πίσω του. Γυρνάει και βλέπει έναν τύπο με κόκκινη στολή και άσπρη γενειάδα.
- Ποιος είσαι; τον ρωτάει.
- Ο Αι Βασίλης του απαντάει. Εσύ ποιος είσαι, τον ρωτάει.
Του εξηγεί αυτός τι έχει συμβεί και ότι είναι έτοιμος να φουντάρει. Τον κοιτάει ο Αι Βασίλης και του λέει:
- Μη στεναχωριέσαι θα σε βοηθήσω εγώ.
- Μπορείς; ρωτάει ο άλλος.
- Φυσικά και μπορώ αφού είμαι ο άγιος Βασίλης... Αλλά και εσύ πρέπει να κάνεις κάτι για μένα...
- Τι πρέπει να κάνω;
- Να άλλαξαν οι καιροί, ακόμα και ο Αι Βασίλης έχει ανάγκες. Θέλω να μου κάνεις ένα τσιμ....κι του απαντάει.
Το σκέφτεται λίγο ο άλλος και λέει μέσα του... δε βαριέσαι, χαμένος για χαμένος, εκεί που είναι να φουντάρω ας του κάνω ένα τσιμ....κι μήπως αλλάξει η μοίρα μου..
- Δε μου λες,  ρωτάει τον Αι Βασίλη, αν σου κάνω τσιμ....κι θα ξαναγίνω αντιδήμαρχος και θα με προσκυνάνε όλοι;
- Ναι, του απαντάει ο Αι Βασίλης. Θα εκπληρωθούν όλες οι επιθυμίες σου.
- Εντάξει, λέει αυτός και αρχίζει.
Μόλις τελειώνει σηκώνεται και λέει στον Αι Βασίλη:
- Εντάξει τώρα είμαι πάλι αντιδήμαρχος;
- Τον κοιτάει αυτός και τον ρωτάει:
- Πόσο χρονών είσαι;
- 47 του απαντάει ο άλλος.
Του λέει λοιπόν ο Αι Βασίλης:
- 47 χρονών είσαι και ακόμα πιστεύεις στον Αι Βασίλη;!;:!

Πλησιάζουν οι γιορτές και με τα τόσα προβλήματα κοντεύουμε να τις ξεχάσουμε.
Τουλάχιστον ας πούμε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
 (και για τα υπόλοιπα ότι το καλύτερο για όλους)

Μια καλημέρα είν' αυτή, Πες τη κι ας πέσει χάμω

Μες στην βροχή προσπαθεί ένα παιδί
Να ανάψει λευκό μικρό κερί
Άνεμος φυσάει και κανείς δεν βοηθάει
Να φανεί μια φλόγα στο κερί

Περνάει ο καιρός
Όλοι θέλουν λίγο φως
Μα κανείς δεν είναι τολμηρός
Υπάρχει πόνος που δεν γιατρεύει ο χρόνος
την ψυχή σαν δεν ανοίξει ο ουρανός

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Το παιδί κρατάει
το κερί και σας ρωτάει
Ποιος θέλει που 'χει την καρδιά ψυχρή να ζεσταθεί

Μια αστραπή, που την γέννησε η βροχή
Με μια λάμψη ανάβει το λευκό κερί
Τότε όλοι ξεχνάνε τον φόβο και ζητάνε
Απ' το παιδί για να φωτίσει όλη την γη

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Τι μικρός είναι ο κόσμος τι μικρός
Είναι εύκολο να γίνει φωτεινός

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Για να λάμψει πια η φλόγα στο κερί

Όλοι μαζί , μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή

Όλοι μαζί , μια νέα ελπίδα .Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
μια παλάμη παιδική
να αγγίξεις για να δεις πως είναι όμορφη η ζωή*

Μια καλημέρα είν' αυτή
Πες τη κι ας πέσει χάμω

* Σπύρος Λάμπρου

καλό ταξίδι φίλε

Ό Διγενής ψυχομαχεί κ' η γη τόνε τρομάσσει.
Βροντά κι' αστράφτει ο ουρανός και σειέτ' ο απάνω κόσμος,
κι' ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια,
κ' η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τόνε σκεπάση,
πως θα σκεπάση τον αϊτό τση γης τον αντρειωμένο.
Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπήλιο δεν τον εχώρει,
τα όρη εδιασκέλιζε, βουνού κορφαίς επήδα,
χαράκι' αμαδολόγανε και ριζιμιά ξεκούνειε.
'Σ το βίτσιμά πιανε πουλιά, 'ς το πέταμα γεράκια,
'ς το γλάκιο και 'ς το πήδημα τα λάφια και ταγρίμια.
Κ' επήγαν κ' επαλέψανε 'ς τα μαρμαρένια αλώνια,
κι' όθε χτυπάει ο Διγενής, το αίμα αυλάκι κάνει,
κι' όθε χτυπάει ό Χάροντας, το αίμα τράφο κάνει.