Αλλού τ' όνειρο κι αλλού το θάμα.

Την περασμένη νύχτα είδα έναν εφιάλτη. Έναν τρομακτικό εφιάλτη.
Σηκώθηκα λέει απ'το κρεβάτι κοιτάχτηκα στον καθρέφτη κι αντελήφθην ότι είχα γίνει μαύρος.
Για να είμαι πιο ακριβής, όχι μαύρος, αράπης που είναι πολύ χειρότερο. Έβαλα το χέρι στην τσέπη αναζητώντας το διαβατήριό μου για  να διαπιστώσω αν και η φωτογραφία με δείχνει μαύρο
 και ανακαλύπτω ότι εκτός από μαύρος είμαι και Εβραίος.  Δεν είναι δυνατό, μονολόγησα, και κάθησα
 απαρηγόρητος σε μια καρέκλα.

Θεέ μου, είναι μια καρέκλα με ροδάκια, μια καρέκλα αναπηρική που σημαίνει ότι εκτός από μαύρος και Εβραίος, είμαι και ανάπηρος. Τι κακοτυχία που με βρήκε! "Δεν είναι δυνατό", μονολόγησα, "εγώ
να είμαι μαύρος, Εβραίος και ανάπηρος". "Κι όμως" ακούω να φωνάζει κάποιος πίσω μου με μια
 θηλυπρεπή ανδρική φωνή. Είναι λέει το αγόρι μου. Χριστέ μου, είμαι κι
 ομοφυλόφιλος;;;;;;;;
Τέλος πάντων, μικρό το κακό εφ' όσον κάνουμε σίγουρο σεξ, ξέρετε τα "Εσύ χρυσό μου έχεις τη σύριγγα;" τον ακούω να μου λέει. Ω Θεέ μου εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος κι ομοφυλόφιλος είμαι και ναρκομανής!
 Κοιτάζω μπροστά μου κάτι ιατρικές εξετάσεις. Είμαι λέει ορο-θετικός.
Αν είναι δυνατό!
 Ω Θεέ μου εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, και ναρκομανής είμαι κι ορο-θετικός!  Απελπισμένος αρχίζω να ουρλιάζω να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά.
Όχι!!!!!!!! Είμαι φαλακρός! Δεν έχω τρίχα στο κεφάλι μου. Χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο αδελφός μου: "βρε αρχιρεμάλι, από τότε που τα κι η μαμά σκοτώθηκε στην εθνική δεν
 κάνεις τίποτα άλλο απ'το να παίρνεις ναρκωτικά και κάθεσαι και βαράς μύγες απ'το πρωί ως το βράδυ. Αντε βρες μια δουλειά γιατί από μένα δεν έχει φράγκο".
 Ω Θεέ μου. Είμαι κι άνεργος. Εκτός από μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος,  ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, οροθετικός, φαλακρός κι ορφανός είμαι κι άνεργος!
 Πάω να του εξηγήσω πως είναι δύσκολο να βρει δουλειά ένας μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, οροθετικός, φαλακρός, ορφανός και άνεργος αλλά δεν τα καταφέρνω γιατί εκτός απ'όλα αυτά είμαι και μουγκός.
Απελπισμένος και κλαίγοντας με λυγμούς κλείνω το τηλέφωνο με το ένα  Και μοναδικό χέρι που διαθέτω. Πλησιάζω στο παραθυράκι του τροχόσπιτου μου και βλέπω μια αλάνα γεμάτη τσαντίρια. Νοιώθω μια γροθιά στο βηματοδότη μου: μαύρος, Εβραίος, ανάπηρος, ομοφυλόφιλος,
 ναρκομανής, οροθετικός,  φαλακρός,ορφανός, άνεργος, κουλός, καρδιοπαθής
 μέχρι και γύφτος.
 Εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο τροχόσπιτο το αγόρι μου. "Αγάπη μου,σου έχω μια ευχάριστη είδηση, έγινες αντιδήμαρχος!".

Όχι ρεεεε φούστη όχι και αντιδήμαρχος !

Η ανάρτηση δεν αφορά κανέναν στόν Κάλαμο-Σίτυ

Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού έχω εγώ το πόνο.

Πάει κάποιος σ` έναν ωτορινολαρυγγολόγο, και του λέει:
- "Γιατρέ, ο δημαρχός μου, έχει μεγάλο πρόβλημα με την ακοή του."

- "Δηλαδή;"

- "Δεν ακούει όταν του μιλάω."

- "Θα πάτε στο δημαρχείο  και θα του μιλήσετε από διάφορα σημεία του , για να δούμε πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημά του."


Πάει λοιπόν στο δημαρχείο, ανοίγει την πόρτα και βλέπει ότι ο δήμαρχος, είναι στο τεχνικό τμήμα. Του λέει λοιπόν:
- "Δημαρχέ μου, δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Καμία απάντηση από τον δημαρχό του. Πάει λίγο πιο κοντά:
- "Δημαρχέ μου, δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Σιωπή. Ωχ, σκέφτεται ο τύπος, έχει μεγαλώσει το πρόβλημα!
Πάει πιο κοντά:
- "Δήμαρχε δεν χρωστάω τίποτα στο δήμο;"

Καμία απάντηση. Πάει λέει, κουφάθηκε τελείως! Πάει αγανακτισμένος, ακριβώς πίσω από το σβέρκο του και του λέει:

- "Γιάννη μου, δέν χρωστάω τίποτα στο δήμο να οι αποδείξεις*;"

"Χρωστάς το είπε ο βλάχος."

*Τα στοιχεία ειναι από το oroposavrio.blogspot.com

Και τότε γυρνάει ο δήμαρχος και του λέει:

φίλοι που διαφωνούν, ακονίζουν ο ένας το μυαλό του άλλου

Κάποτε στο δάσος ζούσαν τρία μικρά γουρουνάκια, ο κωστούλης, ο δημητρούλης και ο γιωτούλης.


Άρχισαν να πέφτουν τα πρώτα Φθινοπωρινά φύλλα στη γκρουσουσουμούνεζα  και οι τρείς μικροί μας φίλοι του  αποφάσισαν πως θα έπρεπε να χτίσουν από ένα καλό σπιτάκι  για το χωριό τους, γιατί ο χειμώνας που έρχονταν θα ήταν κρύος.
Στο δάσος είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν και κάποιες φήμες πολύ ανησυχητικές για τα γουρουνάκια μας. Ένας κακός λύκος με μουστάκι είχε μετακομίσει από ένα κοντινό γραφείο στο δικό τους δάσος και το χειρότερο από όλα ήταν ότι ο κακός λύκος τρελαινόταν για γουρουνίσιο μπριζολάκι στα κάρβουνα!
Έτσι και τα τρία άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα κτίσουν τα σπιτάκια τους μόνα τους μιας και ο επίσημος αρχιτέκτονας του δάσους, ο σεβαστός κύριος δημαρχούλης, είχε πάει για διακοπές στον κάμπο του ωρωπού  και αποφάσισε να μη ξαναγυρίσει.
Ο κωστούλης, γνωστός τεμπελάκος και κυνηγός , αποφάσισε να φτιάξει το σπιτάκι του χωρίς κόπο με άχυρα. Μάζεψε λίγα άχυρα και σε μερικές ώρες έτοιμο το σπιτάκι.
Ο δημητρούλης , λίγο πιο συνετός από τον κωστούλη καθότι ποιό μερακλής και λάτρης της μαγειρικής , αποφάσισε να φτιάξει το δικό του σπιτάκι με ξύλο. Μια και δύο, σε μερικές μέρες έκοψε τα ξύλα και το σπιτάκι ήταν έτοιμο.
Ο γιωτούλης  που είχε και μπαμπά μάστορα και ήξερε την τέχνη, το παίδεψε από δω το παίδεψε από κει και αποφάσισε να φτιάξει το δικό του σπιτάκι με πέτρες και τούβλα και λάσπη. Πέρασε  εβδομάδες και ο γιωτούλης ακόμα πάλευε με το σπιτάκι και αφού το έφτιαξε έψαξε να βρει όλες τις ατέλειες και να τις διορθώσει όσο πιο καλά και γερά μπορούσε.
Τα παιχνίδια και οι τρέλες συνεχίστηκαν μέχρι που μια μέρα ο κακός λύκος εμφανίζεται και τα τρία φιλαράκια μας έτρεξαν να κρυφτούν στα σπιτάκια τους για να γλιτώσουν από τα δόντια του που ήτανε και πολύ κοφτερά πανάθεμά τα!
Ο λύκος βλέπει το αχυρένιο σπιτάκι του κωστούλη και αρχίζει να το σπρώχνει με δύναμη. Το σπιτάκι κατέρρευσε με τη μια και ο κωστούλης πανικόβλητος τρέχει στο σπίτι του δημητρούλη για καταφύγιο. Ο λύκος τον κυνηγάει μέχρι εκεί και σπρώχνει δυνατά το ξύλινο σπιτάκι. Μια και δυο, πάει η αρχιτεκτονική του δημητρούλη. Το σπιτάκι με τα δύο γουρουνά-κια κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Οι δύο μας φίλοι, από ροζ έγιναν άσπροι από το φόβο τους και τρέχουν  στο σπίτι του γιωτούλη για σιγουριά. Ο λύκος τα ακολουθεί. Σπρώχνει, σπρώχνει! Τίποτα! Το σπίτι όρθιο και δυνατό.
Αρπάζει ένα κορμοκολονέρο από δίπλα και αρχίζει να χτυπάει το σπίτι με μανία. Αλλά μάταια. Είδε και απόειδε ο λύκος με το μουστάκι μας ο έρμος ( και πολύ πεινασμένος παρακαλώ) και αναγκάστηκε να φύγει, αφήνοντας   τα τρία γουρουνάκια…που έζησαν  καλά και έμαθαν τελικά πως η καλή κατασκευή στον λύκο και στον συνδιασμό φαίνεται!
Ηθικά διδάγματα;
Χτίστε ένα δυνατό χωριό, μια στερεή πορεία για τον τόπο σας.
Φροντίζετε ασταμάτητα να εντοπίζετε τις ατέλειες σας με ειλικρίνεια και να προσπαθείτε να τις βελτιώσετε όσο το δυνατό καλύτερα.
Κακούς λύκους πάντα είχαμε στον κάλαμο, αλλά μπορούμε να τους νικήσουμε.
Οχυρώστε το χωριό σας με τα πιο στέρεα και ανθεκτικά υλικά την επικοινωνία το κοινό όραμα και τα όνειρα ,αυτά που σας έδωσαν  την διοικητική θέση σε αυτό το χωριό.
ΤΩΡΑ