Για όλα φταίνε οι γιαγιάδες

Μια φορά κι έναν καιρό, το λιοντάρι αρρώστησε βαριά.
Φοβήθηκε πως θα πεθάνει κι έδωσε διαταγή να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα του μεγάλου δάσους μπροστά του, για να του πουν τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Όλα τα ζώα είπαν τη γνώμη τους, ώσπου ήρθε και η σειρά του λύκου.
- Βασιλιά μου, είπε με σεβασμό, δε γνωρίζω κανένα γιατρικό για την αρρώστια σου, μα ούτε και όσα ζώα είναι συγκεντρωμένα εδώ, γνωρίζουν. Το μόνο ζώο που ξέρει από φάρμακα είναι η αλεπού! Μα αυτή σε περιφρόνησε και δεν ήλθε στο κάλεσμά σου. Άκουσα μάλιστα να λένε ότι χάρηκε για την αρρώστια σου και ότι δεν τη νοιάζει κι αν πεθάνεις.

Ο λύκος τα είπε επίτηδες αυτά τα λόγια, γιατί δε χώνευε την αλεπού και ήταν σίγουρος ότι το λιοντάρι θα την τιμωρούσε!
- Ώστε έτσι! φώναξε θυμωμένο το λιοντάρι. Να τη βρείτε αμέσως και να τη φέρετε μπροστά μου. Θα της κόψω τη γλώσσα!
Ο λύκος έτριψε τα χέρια του από τη χαρά του. Είχε έλθει η στιγμή να κάνει κακό στην αλεπού. Ένα πουλάκι, όμως, πέταξε γρήγορα και βρήκε την αλεπού.
- Αυτό κι αυτό συμβαίνει! της είπε. Ο λύκος σε συκοφάντησε και το λιοντάρι θα σου κόψει τη γλώσσα για να σε τιμωρήσει.
- Σ' ευχαριστώ, καλό μου πουλάκι, του είπε η αλεπού. Μη φοβάσαι, θα καταφέρω να γλυτώσω.
Μάζεψε τότε αγριόχορτα και μια και δυο τράβηξε με θάρρος για τη σπηλιά του λιονταριού. Το λιοντάρι, όταν την είδε άφρισε από το κακό του.
- Σου έφερα αυτά τα βότανα, είπε η πονηρή αλεπού στο άρρωστο λιοντάρι, για να γίνεις καλά.
- Έλα εδώ! της φώναξε. Που ήσουν; ∆εν έμαθες ότι κάλεσα όλα τα ζώα να παρουσιαστείτε μπροστά µου;
- Ναι, βασιλιά µου, απάντησε με θάρρος η αλεπού. Το έμαθα πως είσαι άρρωστος βαριά, γι' αυτό κι εγώ, πριν έλθω, πήγα και μάζεψα αυτά τα βότανα, που θα σε κάνουν καλά.
Ο θυμός του λιονταριού έπεσε αμέσως.
- Ώστε γι' αυτό άργησες να έλθεις; της είπε. Καλά έκανες... Θα... γίνω καλά όταν πάρω αυτά τα βότανα;
- Ναι, βασιλιά μου. Μόνο που χρειάζεται να τ' ανακατέψεις µε κάτι ακόμα, για να γίνει τέλειο το φάρμακο.
- Με τι; ρώτησε το λιοντάρι.
- Να τα βράσεις μαζί µε μια γλώσσα λύκου. Αυτή βέβαια... εσύ ξέρεις πού θα τη βρεις.
- Και βέβαια ξέρω! φώναξε το λιοντάρι. Θα κόψω τη γλώσσα αυτού του λύκου!

Το είπε και το έκανε αµέσως. Έτσι η πονηρή η αλεπού τιμώρησε το λύκο για τη συκοφαντία του.

Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και γεγονότα,είναι εντελώς φανταστική.
Καλημέρα Αίσωπε καληνύχτα Δήμαρχε

Αυτός Αυτή και Το Τζινί[ός]

O Βλάχος  σε συνάντηση του με τον Ηλιάσκο  κατά την διάρκεια  δείπνου που του παρέθεσε βρήκε ευκαιρία και τον ρωτά:
- Πώς τα καταφέρνεις και η διακυβέρνηση σου είναι τόσο αποδοτική και επιτυχημένη στα Παλάτια. Δε μας λες και μας ποιο είναι το μυστικό γιατί τα σκατώσαμε στόν Κάλαμο;
- Να σου πω, το μυστικό είναι να είσαι περιστοιχισμένος από έξυπνους ανθρώπους.
Ο Βλάχος δείχνει προβληματισμένος και τον ρωτά.
- Μα, πώς όμως θα ξέρω ότι οι άνθρωποι μου είναι πραγματικά έξυπνοι;
- Εύκολο. Θα τους κάνεις δύσκολες ερωτήσεις κρίσεως και θα αξιολογείς τις απαντήσεις τους.
Σηκώνει ο Ηλιάσκος το τηλέφωνο του και καλεί τον πρόεδρο Ζαφείρη να παρουσιαστεί αμέσως.
- Δε μου λες Στέφανε, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;
- Εύκολο, θα ήμουν εγώ, απαντά ο Ζαφείρης.Γυρνάει ο Ηλιάσκος στον Βλάχο και του λέει:
- Βλέπεις; Είναι έξυπνος.

Ο Βλάχος επιστρέφει στον Κάλαμο και καλεί στο γραφείο του την Μίχα.
- Δε μου λες ρε Ελένη, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;Η Ελένη κομπιάζει και απαντά:
- Αντιδήμαρχε, να το ερευνήσουμε λίγο το θέμα και επανέρχομαι.
Βγαίνει έξω η Ελένη, πάει βρίσκει τους  τον Νικολάου την Μίχα, τους ρωτά μα όλοι τους ήταν ανίκανοι να απαντήσουν. Στον διάδρομο συναντά βιαστικό τον Τσινό και τον σταματά.
- Δε μου λες ρε Τσινέ, αν υποθέσουμε ότι οι γονείς σου έκαναν παιδί και έστω ότι αυτό δεν είναι ούτε αδελφός σου ούτε αδελφή σου, ποιος θα ήταν;
- Εύκολο, θα ήμουν εγώ, του απαντά εκείνος.
Τρέχει η Ελένη στο γραφείο του Βλάχου, ανοίγει την πόρτα και του λέει:
- Αντιδήμαρχε μου, σχετικά με εκείνο το πρόβλημα που μου θέσατε, βρήκα την απάντηση. Η απάντηση είναι ο Τσινός.
Τότε σηκώνεται έξαλλος ο Βλάχος, τρέχει προς το μέρος της Ελένης και με βροντερή φωνή της λέει:
- Όχι βρε κουτή, η σωστή απάντηση είναι ο Ζαφείρης!